KPSS Ortaöğretim Tarım ve Hayvancılık Konu Anlatımı
KPSS Tarım ve Hayvancılık Konu Anlatımı, KPSS Ortaöğretim Coğrafya Konu Anlatımı, KPSS Konu Anlatımı, KPSS Ortaöğretim Konu Anlatımı, Tarım ve Hayvancılık Konu Anlatımı, Türkiye’nin Coğrafi Konumu Konu Anlatımı
Tarım ve Hayvancılık
Türkiye’de Tarım
Türkiye dünyanın toprak açısından büyük ülkelerinden biridir. Ülke topraklarının %16’sını çayır ve otlaklar, %26’sını ormanlar ve %35’ini tarım alanları oluşturmaktadır. 1940 yılında 14 milyon 800 bin hektar olan ekili ve dikili alan, 2001 yılında 26.4 milyon hektara ulaşmıştır.
Ekili ve dikili alanın %83.5’inde kuru tarım, %16.5’inde sulu tarım yapılmaktadır. 2002 yılı verilerine göre tarımsal üretimin %68.5’ini bitkisel ürünler, %25.4’ünü hayvancılık, %2.7’sini ormancılık ve %3.4’ünü de su ürünleri oluşturmaktadır. Tarla ürünleri ve meyve üretimi bitkisel üretimin yaklaşık dörtte üçünü kapsamakta, tarla ürünleri içerisinde buğday ilk sırada yer almaktadır. 2002 yılı itibariyle Türkiye; fındık, incir ve kayısı üretiminde dünyada 1., taze sebze, üzüm ve tütün üretiminde 4., buğday ve pamuk üretiminde ise 7. sıradadır.
Türkiye’de son yıllarda sulama ve toprak işleme faaliyetlerinde devlet tarafından sağlanan altyapı kolaylıkları, tarımın gelişmesini olumlu yönde etkilemiştir. Söz konusu altyapı çalışmalarında en önemli proje, Güneydoğu Anadolu Projesi’dir. GAP’ın tamamlanmasıyla birlikte ürün deseninde de büyük değişiklikler olması beklenmektedir. Özellikle pamuk, yonca, çeltik, yağlı tohumlar, yaş meyve ve sebze gibi ürünlerin üretimine ağırlık verilmesi planlanmaktadır.
Türkiye’de 1980 yılı sabit fiyatlarıyla GSMH’nın %25’ini oluşturan tarım sektörünün payı 1990 yılında %16.3’e, 2002 yılında da %13.8’e düşmesine rağmen, diğer gelişmiş ülkelerle karşılaştırıldığında hala çok yüksek oranda bulunmaktadır. 2002 yılı itibariyle, toplam istihdamın %43’ü tarım sektöründe yer almaktadır. 2002 yılı tarımsal ürünler ihracatı 4 milyar ABD Doları civarındadır.
1999 yılı Helsinki Zirvesi ile başlayan süreçte, ülke tarım sektörü AB mevzuatı ile uyum içerisinde yeniden yapılandırılmaktadır. Bu kapsamda; 2001 yılında ülke genelinde Çiftçi Kayıt Sistemi oluşturularak 2.6 milyon çiftçi kayıt altına alınmıştır. 2002 yılında bu çiftçilere yaklaşık 2.2 katrilyon TL Doğrudan Gelir Desteği ödemesi yapılmıştır. Ayrıca, çiftçinin üretim yapabilmesini sürekli kılmak, refah düzeyini artırmak ve tüketici ve/veya sanayiciye dünya fiyatlarından hammadde sağlamak amacıyla prim sistemi uygulaması yapılmaktadır.
Türkiye’de Hayvancılık
Türkiye’de Avrupa’dan daha fazla hayvan var ama Avrupa bizden aha fazla verim alıyor. O yüzden bizim miktarla ilgili problemimiz yok. Hayvan sayıları ıslah edilmelidir. Yerli hayvanlar az verim veriyor. Bunların yerine daha verimli hayvanlar yetiştirilmelidir. Otlak meralar korunmalıdır. Otların boyu uzatılmadan otlatma yapılmamalıdır.
Yem ekimi yaygınlaştırılmalıdır. Yem sanayi geliştirilmelidir. Ahır ve besi hayvancılığına geçilmelidir.
Teşvik ve krediler verilmelidir. Eğitim verilmelidir.
Büyükbaş Hayvancılık
1. Otlak ve Mera
» Çayıra bağlıdır.
» Erzurum-Kars ve Doğu Karadeniz’dedir.
» İklime bağlıdır. Yıldan yıla dalgalanma olur.
» Verim düşüktür.
2. Ahır Besi
» Büyükşehir çevresindedir.
» İklimden etkilenmez.
» Üretimde dalgalanma olmaz.
» Yüksek verim vardır.
» Ergene bölgesi en gelişmiş olduğu yerdir.
NOT: En çok manda Samsun’da yetişir. İkinci İstanbul.
Küçükbaş Hayvancılık
1. Koyun
» Sayıca en çoktur.
» Verimi düşüktür.
» Bozkır alanlarda yaşar.
» Doğu Anadolu, İç Anadolu ve GDA.
» En az Karadeniz’in doğusudur.
» Koyun narin bir hayvandır dağlık bölgelerde yetişmez.
2. Kıl Keçisi
» En çok Akdeniz’de bulunur.
» İl birincisi Mersin’dir.
» Verim oldukça düşüktür.
» Maki ve engebeli bölgelerde bulunur.
» Ormana zarar değil yarar sağlar. Ormanları gençleştirir.
3. Tiftik
» Ankara keçisidir.
» Yünü için beslenir.
» Önem azalmaktadır.
» Ankara’da yapılır.
4. Arıcılık
» Engebe, bol yağış ve bitki çeşidi olmalıdır.
» Muğla, Adana, Hakkari ve Ordu illerinde yetiştirilir.
» Kırsal için en ideal çünkü maliyet en az fayda en fazladır.
» Dünya’da en önemli üretici ve tüketiciyiz.
» Gezici arıcılık verimi artırır.
5. Kümes Hayvancılığı
» Büyük şehirlerin et ihtiyacını karşılamak amacı vardır.
» Kapalı ortam iklimden etkilenmez.
» Bolu, Manisa, Konya, Balıkesir’de kümes hayvancılığı gelişmiştir.
» Doğu Anadolu ve GDA’da kırmızı et vardır. Doğu Karadeniz ise balık tüketimi vardır. Doğu Karadeniz tavuk kümesçiliğinde en az gelişmiş bölgedir.
6. İpek Böcekçiliği
» Antalya il birincisidir.
» Sanayisi Güney Marmara’dır.
7. Balıkçılık
» Tatlı Su Balıkçılığı
– Göl, baraj, akarsu gibi yerlerde yetişir.
– Van inci kefal ünlüdür.
– Kerevit tatlı su yengeçidir. Beyşehir, Eğirdir gölünde yetişir. İhraç edilir.
» Deniz Balıkçılığı
– Karadeniz: Oksijen ve plankton fazladır. Balık miktarı da fazladır.
– Marmara
– Ege
– Akdeniz : Oksijen ve plankton az fakat balık sayısı azdır.
» Karadeniz’in doğusunda balıkçılık gelişmiştir.
» Marmara’da sahip olduğu boğazlardan dolayı balıkçılık gelişmiştir.
» Ege’de kültür balıkçılığı yaygındır.
» Akdeniz’de çeşit fazla ama miktar az.
» En çok hamsi üretilir ve tüketilir.
